عکس پنگوسی

 

 

 

پنگوسی

پنگوسی : 

پنگوسی ها جزو ماهی های پر تحرک و درشت آکواریوم به حساب می آیند . این ماهی ها جزو خانواده Pangasiidae و جزو ماهی ها بومی شرق و جنوب شرقی آسیا و ماهی های خوراکی محسوب می شوند . در آکواریوم تا 45 سانتیمتر و در طبیعیت گاه تا 2 متر هم رشد می کنند . پنگوسی ها دارای دو گونه متفاوت هستند که یک گونه از آنها گوشتخوار و شدیدا مهاجم است و گونه دیگه گیاهخوار و صلح طلب . علامت مشخصه این دو گونه به این صورت است که پنگوسی های گوشتخوار سیاه رنگ هستند و باله پشتی آنها تیز و شبیه کوسه می باشد و از بینایی نسبتن بیشتری از گونه گیاهخوار برخوردارند نیز فک و دهان پنگوسیهای ماهیخوار بزرگ تراست چون انها طعمه های زنده را غافلگیر و شکار می کنند . ولی نوع گیاهخوار زمینه بدن نقره ای فام ، با خطوط طوسی رنگ افقی دارد که از دم تا ناحیه سر کشیده شده و دو جفت سبیل باریک در در دو طرف دهان قرار گرفته است که به رنگ سفید و زال هم دیده می شود . این ماهی ها دارای فلس نیستند و پوستی لیز و براق دارند . گونه گیاهخوار این ماهی دارای بینایی بسیار ضعیفی است و بیشتر از طریق بویایی و گیرنده های حسی واقع در ناحیه سبیل ها غذا را پیدا می کند به همین دلیل هم ماهی شدیدا ترسویی است و چندان مناسب آکواریوم نیست . با کوچکترین ضربه ای که به شیشه آکواریوم وارد بیاید این ماهی ها دچار ترس و استرس می شوند و گاه از آب به بیرون می جهند . حتی خاموش و روشن کردن پمپ هوا یا فیلتر و یا چراغ بالای آکواریوم و رد شدن از جلوی آکواریوم هم باعث وحشت این ماهی ها می شود که گاه به خودشان آسیب وارد می آورند و دچار استرس ماهی های دیگر می شوند . همین مساله باعث شده است تا مناسب نگهداری در آکواریوم نباشند و در واقع این ماهی ها رو در استخرهای سیمانی و طبیعت نگهداری می کنند و پرورش می دهند . نوع گیاهخوار این ماهی باید حتما بصورت گروهی نگهداری شود و اگر بصورت تک باشد غذا نمی خورد و اعتصاب می کند و خواهد مرد . از نکات مهم دیگر در نگهداری این ماهی ها این است که آکواریوم آنها باید دارای نور متوسط و یا ضعیفی باشد و اگر نور شدید باشد این ماهی ها در نقطه ای که نور ضعیف تر باشد جمع می شوند و دائم در آن منطقه بالا و پایین می روند . حتا نور شدید باعث استرس بیشتر آنها می شود!

فقط گونه گوشت خوار این ماهی است که بعلت بینایی قوی تر و آرام تر بودن از جهت استرس , مناسب نگهداری با گونه های گوشتخوار است . در ضمن ارزش نوع گوشتخوار این ماهی به باله های بلند آن است و هر چقدر باله هایش بلند تر باشد ارزش بیشتری دارد . نوع گوشتخوار، از ماهی های ریز زنده و غذاهای گوشتی مثل دل چرخ شده با میگو بخوبی تغذیه می کند . این ماهی همه چیز خوار هست و در حوضچه های سیمانی آنها را با موز و سبزیجات و برنج و قطعات ماهی و مرغ و گوشت و کاهو و ژلاتین تغذیه می کنند . نیاز به مکانی وسیع برای شنا کردن دارند و بهتره کمتر از 3 عدد نگهداری نشوند و بهترین حالت 4 تا 6 عدد است . پنگوسیها نسبت به تغییر دما و کاهش آن بسیار حساسند و در صورت پائین بودن دما دچار بیماری سفیدک می شوند. دمای 26 تا 28 درجه و آبی با درجه کمی اسیدی رو می پسندند . مشکلی که در موقع حمل و نقل این ماهی ها بوجود می آید این است که گاهی دچار استرس می شوند و وقتی به آکواریوم انداخته می شوند تا مدتی وارونه و بی حرکت در آب غوطه ور می مانند که باعث وحشت آکواریومیست های کم تجربه می شود ! اما بعد از مدت کوتاهی کم کم ماهی به حالت عادی بر میگردد و شروع به شنا کردن می کند . این حالت اغلب برای ماهی های درشت تر اتفاق می افتد . درب آکواریوم رو برای این ماهی حتما باید بست چون این ماهی از آب به بیرون می جهد . این ماهی بطور خاصی علاقه زیادی به خوردن نخود فرنگی پخته که پوستش را کنده باشند و کمی له شده باشه دارد .این ماهی جزو ماهی های با دوام است و می توان  با تمام انواع شارک ها در یکجا نگهداری کرد . این ماهی ها همچنین در جنوب شرقی آسیا طرفداران زیادی در ورزش ماهیگیری دارند  .تولید مثل پنگوسی ها در شرایط خاصی انجام می شود و نیاز به هورمونهایی مثل Clarius دارد . 

این گونه از ماهیان بزرگ در کشورهای جنوب شرقی آسیا همچون تایلند ، مالزی و ویتنام یافت می شوند . کوسه ی ملون یا پنگوسی نامی است که به این ماهی اطلاق می شود و علتش هم به خاطر نحوه ی شنا کردن آن در میانه ی آب و یا شباهت ظاهری اش با هم نام خود(کوسه) می باشد . این ماهیان به خانواده ی پنگاسیده ها (PANGASSIDAE) تعلق دارند . این خانواده شامل تعدادی ماهی است که همگی بومی جنوب شرقی آسیا بوده و حداقل تا 45 سانتیمتر رشد می کنند . به جهت اندازه ی بزرگ و زندگی جمعی آنها اغلب شکار شده و به عنوان غذا مورد استفاده قرار می گیرند . پنگوسی می تواند به وزنی بالغ بر 15 کیلوگرم برسد و بزرگی در حدود 120-100 سانتیمتر داشته باشد . سرعت رشد بسیار بالائی دارند و در عرض 4 سال به بلوغ جنسی می رسند . پنگوسی ماهی بسیار عصبانی است . همچنین قدرت بینایی اونیز بسیار ضعیف است .دمای مناتسب برای این ماهی ۲۵-۳۰ درجه بوده و به آب سبک و یا کمی سنگین نیاز دارد. این عصبانیت و هیجان اغلب هنگامی که بصورت انفرادی نگهداری شوند تشدید می شود . برای جلوگیری از ترسیدن ماهی که موجب آسیب به خود ماهی و همچنین به دکوراسیون آکواریم می گردد از ضربه زدن به شدت بپرهیزید . این ماهی در عمیق ترین نقاط رودخانه ها می ماند و بدین ترتیب در فصول بارانی یافت می شود . برای رشد بهتر و همچنین شادابی ماهی سعی کنید بیشتر از 3 تا از این ماهی را داشته باشید ولی به خاطر داشته باشید که با بزرگتر شدنشان حس انزوا طلبی و همچنین محدوده طلبی آنها در مقایسه با قبل افزایش می بابد . در اسارت اندازه ی این ماهی ها به بیش از 55 سانتیمتر نمی رسد . ماهیان شاداب و فعالی هستند ولی از بینائی ضعیفی برخوردارند که این امر موجب زود عصبانی شدن آنها می شود . این ماهیان در آبهایی با جریان تند زندگی می کنند و در هنگام جفت گیری در خلاف جهت آب مهاجرت می کنند . از آکواریومی با روشنائی زیاد و دکوراسیون کم خوششان می آید و برای تداعی کردن زاد بومشان بهتر است از چند گیاه شناور نیز در آکواریوم استفاده شود . آکواریوم گیاه کاری شده ی بدون دکوراسیون مناسب ترین تانک برای نگهداری آنها می باشد . پنگوسی به فضای زیادی برای شنا کردن نیاز دارد و چنین آکواریومی علاوه بر قرار دادن چنین فضایی در اختیار ماهی ، موجب عدم احساس شلوغی توسط ماهی می شود . ضربه زدن به شیشه ، روشن کردن ناگهانی لامپ آکواریوم و حرکات ناگهانی موجب ترسیدن این ماهی می شود که در چنین حالتی ماهی خود را به اطراف تانک می کوبد و پس از مدتی در کف تانک به پشت یا بغل دراز می کشد و یا به سطح آب و یا گوشه ای از آکواریوم پناه می برد . پس از مدتی دوباره به حالت عادی برمی گردد و شروع به شنا کردن معمولی می کند . این ماهی در جوانی گوشتخوار است ولی با بزرگ شدن به سمت گیاه خواری پیش می رود . در جنوب شرقی آسیا پنگوسی در حوضچه هایی نگهداری و تکثیر می شود و توسط پس ماند آشپزخانه ها ، موز، سبوس برنج و برنج پخته تغذیه می شوند . این ماهی در اسارت بطور طبیعی تکثیر نمی شود . تکثیر آن از طریق تزریق هورمونهای Clarius و ... انجام می شوند . بدین ترتیب تخم ها از ماهیان نر و ماده جدا شده و در ظرفی ریخته می شود و باهم مخلوط می گردند ، تخم ها در دمای 30 درجه پس از 30-24 ساعت فیلتراسیون بیرون می ایند و تبدیل به بچه می شوند.غذاهای گیاهی و گوشتی متنوع برای سلامتی آنها بسیار مناسب است . همچنین می توان از غذاهایی چون : میگو ، پلت ها و کرم خونی اسفناج سبوس برنج و سایر غذاها استفاده کرد . ممکن است در هنگام نقل و انتقال و بخصوص زمانی که بصورت انفرادی نگهداری می شوند قهر کنند و غذا نخورند ولی جای نگرانی نیست می توان با دادن غذا مورد علاقه شان آنها را به روال عادی باز گرداند . یکی از غذاهای پیشنهادی مخلوط غذاهای گیاهی چون اسفناج ، کاهو یا نخود فرنگی و ... سبوس برنج ، مرغ ، ماهی و ژلاتین است. بعد از مخلوط کردن مقداری ویتامین C و سایر ملزومات ماهیان ، به صورت یخ زده در اختیار آنها قرار دهید .

آرتمیا

 

طرز تهیه آرتمیا: 

معروف ترین نوع غذاهای زنده که آکواریومیست های حرفه ای برای غذا دادن به ماهی و یا پرورش بچه ماهی ها و لارو ماهی ها ازش استفاده میکنن , میگوی نمکی یا آرتمیا یا تخم میگو یا ناپلیوس هست . آرتمیا خرچنگ کوچکی هست که بیشتر از 4 میلیمتر نیست و در آبهای خیلی شور زندگی میکنه و در ایران هم در دریاچه ارومیه ساکنه و صادرات تخم میگوی آرتمیا که به نام Urmiana معروف هست , سود خیلی سرشاری داره و هر کیلو از اون در بازارهای جهانی چند صد دلار قیمت داره . تخم میگو , خیلی ریز و به رنگ قهوه ای روشن هست و نکته جالبش اینه که بصورت خشک و پودر هست و سالها میشه اونو نگهداشت . قبل از مصرف باید اونو عمل آورد یا زنده یا Hatch کرد . برای اینکار به لوازمی نیاز دارین و همچنین مخزنی به نام Incubator ! طرز تهیه انکوباتور به روش بسیار ساده رو در زیر می نویسم . ابتدا لوازم مورد نیاز :

- بخاری اتوماتیک .

- سنگ هوا .

- بطری آب معدنی به رنگ شفاف یک و نیم تا 2 لیتری .

- نمک طعام یُد دار یا نمک خالص دریایی 15 تا 20 گرم معادل یک قاشق و نیم غذا خوری .

- آب جوشانده و سرد شده .

- یک pH سنج برای تعیین pH 8.5 .

- یک شلنگ به طول یکمتر .

- پمپ هوای کوچک .

- لامپ کم مصرف از نوع مهتابی یا لامپ مهتابی کوچک .

- چسب آکواریوم برای آب بندی لوله ها . 

ابتدا بطری آب معدنی رو کاملن شسته و با آب داغ ضد عفونی میکنید . بعد اونو وارونه میکنید و انتهای اونو میبرید و دور می اندازید . حالا وسط درب بطری رو بوسیله میخ داغ سوراخ میکنید و شلنگ هوا رو از داخلش عبور میدین . معمولن شلنگ هوا باید به اندازه یک تا 2 سانتیمتر در داخل بطری قرار بگیره . حالا با کمک چسب آکواریم شلنگ و درب بطری رو آب بندی میکنید و صبر میکنید تا کاملن خشک بشه و بعد مقداری آب داخل بطری میریزین و امتحان میکنید تا ببینید نشتی میده با نه ؟ حالا انتهای بطری رو از طرفین بوسیله میخ داغ دو سوراخ کوچک میکنید و ازش طنابی عبور میدین و اونو بعنوان حلقه نگهدارنده ظرف قرار میدین و ظرف رو بوسیله اون بصورت وارونه آویزون میکنید . نمک طعام رو با آب مخلوط میکنید و در مخزن میریزید و توسط pH سنج اونو اندازه گیری میکنید و میزان اونو روی 8.5 قرار میدید . حالا به مدت 2 ساعت پمپ هوا رو روشن میکنید تا نمک کاملن با آب مخلوط بشه و آب هم از اکسیژن غنی . بعد از دو ساعت بخاری رو روی دمای 28 درجه تنظیم میکنید و داخل ظرف قرار میدین و مهتابی رو هم روشن میکنید بطوریکه ظرفتون بطور کامل روشن بشه و عمل انکوباسیون آغاز میشه ! اهمیت نور دهی برای این هست که حتا از اولین ساعت های خیس خوردن تخم ها , تابش نور باعث شکفتگی بیشتر و سریعتر تخم ها میشه ! بعد از 5 تا 10 ساعت جریان هوا رو قطع میکنید و صبر میکنید تا جریان آب آروم بشه . حالا تخم هایی که عمل نیومدن یا فاسد شدن , روی سطح آب قرار میگیرن . با یه توری ریز اونها رو میتونید از سطح آب جمع کنید و دوباره پمپ هوا رو روشن کنید . بعد از 20 تا 36 ساعت میگوها از تخم در میان و شروع به شنا کردن میکنن . اندازه اونها کمتر از یک میلیمتر هست . در این موقع با قطع جریان هوا و ته نشین شدن پوسته ها , بوسیله پیپت و یا سرنگ میتونید به راحتی نوزادان میگو رو جمع آوری کنید . بهترین روش این هست که ظرف رو در کنار منبع نور قرار بدین بطوریکه نیمی از ظرف تاریک باشه و نیم دیگه روشن . نوزادان میگو به سمت نور جذب میشن و به راحتی میتونید اونها رو بگیرید . نکته مهم در تغذیه از آرتمیا این هست که برای لارو ماهی ها نوزادان باید حتمن تازه باشن و نباید بیش از 30 ساعت از شکفتن اونها گذشته باشه چون هم سخت تر میشن و هم ارزش غذاییشون کمتر میشه ! عوامل مهمی که در شکفتن بیشتر تعداد تخمها اثر میذاره ثابت بودن دما و اکسیژن آب و خالص بودن نمک و مقدار اون در حد 15 تا 20ppt و نور دهی مناسب و همچنین نوع تخم هاست .

عکس پرت

 

پرت

  

پرت (Parrot): 

دو گونه از سیچلاید ها وجود دارند که پرت سیچلاید نامیده می شوند. نوع ارجینال و اصلی ماهی ای سبز رنگ است که از رودخانه ی آمازون و اورینکو در آمریکای جنوبی می آید. نر ها تا 30-40 سانتیمتر رشد می کنند. نام این ماهی به خاطر دهان بزرگ و طوطی وار آن است.این ماهی کمتر مورد توجه قرار گرفته و بسیار کم تکثیر شده است.

نوع دوم که به تازگی بر محبوبیت آن افزوده شده است با نام پرت فیش قرمز(Red Parrot Cichlid) یا پرت خونی(Blood Parrot Cichlid) شناخته می شود. در بازار به این ماهی طوطی ماهی هم گفته میشود . زمانی که این ماهی چندین سال پیش برای اولین بار عرضه شد به رنگ نارنجی بود ولی امروزه در رنگ های مختلف همچون نارنجی و زرد و قرمز و گلبهی و صورتی و همینطور رنگهای نا پایدار هورمونی که با غذاهای رنگی پایدار میمانند ، همانند آبی و سبز و سبز یشمی و زرشکی عرضه می شوند. رنگهای  قرمز پر رنگ و سرخابی رنگ و صورتی رنگ و زرد رنگ و پرتغالی در حقیقت اصلیترین رنگهای ماهیان پرت هستند. به غیر از این رنگها رنگهای دیگری همچون آبی و سبز یشمی و سبز روشن و زرشکی در ماهیان پرت دیده میشود. این رنگها پایداری نداشته و هرچه ماهی بزرگتر بشود این رنگها جای خود را به همان رنگهای اصلی که ذکر شد میدهند. مثلا یک پرت نا بالغ سبز روشن وقتی بالغ میشود به رنگ زرد در میاید. و یا یک پرت زرشکی رنگ وقتی بزرگتر میشود رنگش کمرنگ و به صورتی میکشد. رنگهای اصلی ماهیان پرت پایدار میباشد. ولی رنگهای دیگر ماهیان پرت پایداری نخواهند داشت. آنها را با غذاهای خاصی تغذیه میکنند تا نهایتا مدت بیشتری رنگ غیر طبیعی انها پایدار بماند. ولی با گذشت زمان آنها تغییر رنگ داده و مثلا یک پرت آبی رنگ و یا یشمی رنگ هرگز در آن رنگش پایدار نبوده و بی رنگ خواهد شد. بهتر است شما هنگام خریداری پرت آندسته از پرتها را خریداری نمائید که رنگ اصلی ماهیان پرت را دارا هستند. برای تقویت رنگ ماهیان پرت خود میتوانید از غذای مخصوص پرت استفاده نمائید

این غذاهای خشک و آماده در بسته بندیهای کوچک و بزرگ  در بازار و آکواریوم فروشیها یافت میشوند.این خوراکهای مخصوص معمولا چینی و یا ژاپنی و یا ساخت آلمان هستند.در روی بسته بندی کشور سازنده ثبت شده است. بهترین غذاهای خشک ماهیان سیچلاید را کشور آلمان تولید میکند. و البته به خاطر مرغوبیت قیمت آن هم بیشتر از انواع دیگر آنست.این غذاهای آماده رنگ ماهیان شمارا تقویت کرده و شفاف و پررنگ میکند. این غذاهای هورمنی باعث شادابی ماهیان شما میشود. آب را کدر و تار نمیکند و رشد ماهیان شما را تسریع میکند.پرتها ماهیان عقیمی هستند و اگرچه در آکواریوم تخم گذاری میکنند اما ماهی نر قادر به بارور کردن تخمها نمیباشد. آنها را به شکل تخصصی تری که در ایران هم آنچنان مقدور نمیباشد تکثیر میکنند. پرت در آکواریوم تخم ریزی می کند و حتی ممکن است بطور مرتب نیز تکرار شود و موردی که بسیار معمول است این است که همچون دیگر سیچلاید ها بعد از پسندیدن همدیگر محلی را برای تخم ریزی پاک می کنند و سپس تخم ها را در آن مکان قرار می دهند . با این وجود در بیشتر مواقع بچه ای از تخم ها بیرون نمی آید.حتی در چنین شرایطی نیز والدین چند روزی از بچه ها نگهداری می کنند تا سر انجام تخم ها توسط قارچ ها فاسد می شوند و بعد نیز به نظر می رسد که توسط والدین خورده می شوند . ولی باید توجه داشت که احتمالا تکثیر آنهاباید مانند دیگر سیچلاید ها باشد.

پرت فیش قرمز یکی از گونه هایی است که توسط بشر به وجود آمده است(Man-Made Hybrid). والدین اصلی این ماهی بطور دقیق شناخته شده نیستند.ولی به نظر می رسد که گونه هایی چون سورم (Heros Severom) ،سیچلاید میداس(Midas Cichlid)و ... پدر و مادر این ماهی باشند. 

به توجه به اینکه این ماهی بوجود آمده توسط بشر است زیستگاه اصلی و بومی ای ندارد.ولی با با توجه به والدینش احتمالا pH  ای بین 6-7.5  برای این ماهی مناسب خواهد بود.درجه حرارت مناسب نیز 22-28 خواهد بود. پرت فیش می تواند تا 20-25 سانتی متر رشد کند.عمر آنها نیز نسبتا زیاد بوده و می توانند برای چندین سال زندگی کنند.

آنها ماهیان بسیار مقاوم و زیبائی هستند و میتوانید با دیگر ماهیان سیچلاید آنها را در یک مخزن نگه داری کنید . آنها همانند دیگر سیچلایدها پرخاشگرند و به فضاهای مخفی و پناهگاهها در آکواریوم علاقه وافری دارند. برای تزئین مخزن آنها میتوانید از کوزه های سفالی و سنگهای طبیعی که در کنار رودخانه ها یافت میشوند استفاده نمائید .

انواع غذاهای خشک مثل لوفک میتواند غذای مناسبی برای انها باشد. تغذیه با خوراک گوشتی و دل خرد شده باعث سلامتی و رشد هر چه بیشتر انها میشود. هفته ای لا اقل یکبار میتوانید آنها را با دل و یا ماهیهای کیلیکای خرد شده تغذیه نمائید. شما میتوانید در هفته یک برگ کاهو را در آکواریوم انداخته تا ماهیان پرت شما و دیگر ماهیان سیکلیده شما از آن تغذیه نمایند . کاهو سرشار از مواد معدنی و آلی میباشد و رنگ ماهیان شما را تقویت کرده و باعث سلامت انها میشود . وجود اسفناج در میان گوشتهای خرد شده که به آنها میدهید رشد آنها را چشمگیر میکند.

آب مخزن آنها باید به خوبی تمیز و تسویه شود و هر 20 روز یکبار برای سلامت آب مخزن به مقدار یک سوم از آن را سیفون و تخلیه و تازه سازید. وجود مقداری نمک طعام در مخزن نگهداری ماهیان لازم میباشد و بهترین ضد عفونی کننده محیط اب است. در هر بار تخلیه کامل آب آکواریوم و آب اندازی مجدد آن به ازائ هر 20 لیتر آب داخل مخزن یک قاشق نمک طعام در آب بریزید.