معرفی دقیق پرت

پرت Parrot: 

 

نام : پرت فیش ( طوطی ماهی )

دلیل نامگذاری : نام آنها به دلیل شباهت دهان آنها به نوک طوطی می باشد  

اندازه : تا 25 سانتی متر رشد می کند .

انواع : پرت خونی – پرت قرمز و رنگهای دیگر پرت  

تغذیه : غذاهای خشکی مانند لوفاک و غذاهای زنده مثل ماهی خوراک ( طعمه ) و میگو

خصوصیات فیزیکو شیمیایی : دما 25 درجه سانتی گراد – PH=6.5

سازگاری : قابل نگهداری با سیچلاید ها و اسکار + سایر گوشتخواران بزرگتر از خود

اول ببینیم پرت چیست ؟ پرت یک آبزی دورگه است که از تولید مثل دو نوع از سیچلاید ها به وجود می آید : سورم + میداس سیچلاید یا روح ماهی – سورم طلایی + روح ماهی – میداس سیچلاید + سیچلاید سر قرمز .  هر رنگ از پرت ها توسط یکی از جفت های ذکر شده به وجود می آید  .

اما Hoplarchus Psittacus   یک پرت واقعی است که یک سیچلاید سر بزرگ می باشد و در رودخانه ی آمازون و رود اورینوکو در جنوب آمریکا زندگی می کند .

نر های این نوع تا 5/1 متر طول دارند ، اما این ماهی بسیار کمیاب است .

اما ما در مورد دیگر پرت ها که در آکواریوم نگهداری می شوند  صحبت می کنیم .

رفتار : مردم این ماهی را یک فرجام گر می شمارند چون آنها از حرکت دیگر ماهیان در تانک جلوگیری می کنند .

تانک مورد نیاز : آنها به یک تانک حداقل 120 لیتری نیاز دارند که توسط چوب ها ، سنگ ها و گیاهان پوشانده شده باشد .  

اما یک نکته ی مهم که در مورد پرت ها وجود دارد اینست که آنها حفار های بسیار ماهری می باشند .

یعنی شن های موجود در تانک را حفر کرده و مخفی گاه هایی برای خود می سازند . ( البته نباید از قرار دادن شن برای آنها جلوگیری کنید چون آنها به چنین کاری نیاز داشته و به جز زمان توید مثل در سایر موارد این کار را یک تفریح می شمارند .

ممکن است در ابتدای خرید این ماهی تصور کنید که ماهی ترسو و خجالتی است ، اما این یکی از عادت های پرت هاست و آن ها پس از گذشت حدود یک هفته تغییر رفتار داده و با ماهیان کوچکتر از خود به ستیز می پردازند .

در مورد نگهداری آنها را میتوان تکی یا در گروه نگهداری کرد و هیچ فرقی در آن مشاهده نمی شود . در ضمن آن ها حدود 10 سال عمر می کنند که نسبتاً سن خوبی است .  

پرت ها را می توان یکی از کند ترین شنا کننده ها شمارد چون آنها ستون فقرات خمیده و باله های کوچکی دارند .

ونوستوس

ونوستوس یا سیچلاید زرافه ای: 

 

تشخیص جنسیت : رنگ آبی بدن سیچلاید های زرافه ای نر روشن تر است یا رنگ زرد با نقش های مات روی بدن دارند ولی ماده ها رنگ طلایی با نقش های معمولی روی بدنشان دارند .

ونوستوس های نر می توانند از زرد به آبی تغییر رنگ دهند یا همیشه آبی رنگ باشند ، اما همه ی نقش های زرافه را در زمینه ی بدن داشته و رنگ زردی که از بینی آنها شروع شده و در طول باله ی پشتیشان ادامه دارد .

بدن سیچلاید های زرافه ای ماده و جوان خال های قهوه ای دارد که در ماده زردی کمی هم در روی سر ، باله ی مقعدی و نیمه ی پایینی بدن مشاهده می شود . نیمه ی پایینی باله ی دمی ماده ها هم زرد بوده و باله ی پشتی آنها نوکدار و روشن است .

ونوستوس های جوان شبیه ماده ها هستند ولی زمینه ی بدنشان رنگ روشن تری دارد ( تقریباً نقره ای سفید ) .

تولید مثل : ونوستوس را می توان در اسارت هم تکثیر کرد که برای این منظور یک گروه 6 تا 8 تایی از ونوستوس های جوان را در تانک قرار داده و اجازه دهید با هم رشد کنند .

همانند بسیاری از سیچلاید های آفریقایی پرخاشگر دیگر ، بهتر است آنها به نسبت دو تا سه ماده برای هر نر در آکواریوم نگهداری شوند تا مانع از پرخاش آنها به سبب متمرکز شدن نرها روی یک ماده شوید .

برای آنها در تانک مکان های مخفی شدن زیادی را فراهم کنید تا در زمان جفت گیری خیلی پرخاشگری نکنند . تانک تکثیر هم برای یک نر و چند ماده  باید حداقل 125 گالن ( 470 لیتر ) حجم داشته باشد

آنها یک سنگ صاف یا تخته سنگ را برای تخم ریزی ترجیح می دهند ، البته باید مطمئن شوید که مکان تکثیر آنها در جریان بالای آب قرار نداشته باشد ، چرا که تخم ها از سطح خارجی بارور می شوند .

در هنگام جفت گیری رنگ آنها شبیه ماهیان آب شور شده که خیلی پررنگ و زیباست .

آنها دهان پرور هستند و ماده ها تخم ها را در دهانشان نگهداری می کنند . یک ونوستوس ماده می تواند 60 تا 120 تخم را در دهان خود  بیش از یک ماه نگه دارد . و بچه های هچ شده را تا 10 روز در دهانش پنهان می کند .

در صورتی که تانک آنها خیلی شلوغ باشد ، تخم ها را نگه نداشته و آنها را رها می کند .

سیچلاید زرافه ای ماده حدود دو هفته تخم ها را در دهان خود پرورش می دهد که بهتر است ماهی نر را از آنها جدا کنید ، چرا که نسبت به خوردن بچه ها و تخم ها بیمی ندارد .

بچه ها می توانند پولکی فشرده بخورند و خیلی سریع رنگ گرفته و رشد می کنند .   

نام های مشترک : ونوستوس ( Venustus ) ، سیچلاید زرافه ای (Giraffe cichlid ) و کالینگو (Kalingo )

نام علمی : Nimbochromis venustus

خانواده : سیکلیده ها

زیستگاه اصلی : دریاچه مالاوی

اندازه : حداکثر 10.5 اینچ ( 26 سانتی متر ) در اسارت رشد می کند که در زیستگاه اصلی خود ، بزرگتر هم می شود .

جایگیری در آکواریوم : در میانه و مناطق پایینی آب شنا می کند .

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 82-73 درجه فارنهایت ( 28-23 درجه سانتیگراد )- pH = 6.6 – 8.6  - سختی آب = 6-10 درجه ی dH

تاریخچه کشف :

 ونوستوس یا سیچلاید زرافه ای در سال 1908 توسط بولنگر ( Boulenger ) شناخته شد که آنها مختص دریاچه مالاوی ( Lake Malawi ) هستند و در بیش تر جاهای این دریاچه و تا عمق 50 پا ( 15 متر )  یافت می شوند که بیش تر در فضاهای باز و شنی جایگیری می کنند .

توصیف ماهی : بدن آنها بلند و محکم است .

آنها در هر طرف بدن روزنه ی بینی داشته که جمعاً دو روزنه آنها را قادر به داشتن حس بویایی می کند به این صورت که آب را مکیده و خارج می کنند و بعد از نمونه برداری از آن شروع به بو کردن می کنند که همه ی اینها بسته به چگونگی احتیاج آنها به بو کشیدن در آب در مدت بسیار کمی صورت می گیرد . این خصوصیت آنها در ماهیان آب شوری مثل Damselfish و سیچلاید ها هم وجود دارد .

رنگ : همانند اسمشان رنگ و نقش بدن آنها شبیه بدن زرافه بوده که معمولاً یک بدن سفید و زرد با خال های قهوه ای بزرگ دارند . اغلب نرهای ونوستوس در زمان آمادگی برای جفت گیری رنگ آبی به خود می گیرند که میزان رنگ آبی سر آنها خیلی بیش تر است .

رفتارهای اجتماعی : ونوستوس برای تانک جمعی مناسب نیست ، چرا که ماهی پرخاشگری است .

آنها شکارچی های پرخوری هستند ، اما کمتر پرخاشگری خود را نشان می دهند . بهتر است در تانک آنها تنها ماهی های همین گونه و یا سیچلاید ها نگهداری شود .

آنها را نباید با Mbuna ها ( سیچلاید هایی که در سنگ های کوچک جایگیری می کنند . ) در یک تانک نگه داشت و بهتر است آنها را به صورت گروه های 6 تا 8 تایی شامل یک نر و چندین ماده نگهداری کرد ، چرا که در اینصورت یک گروه تشکیل می دهند . هرگز دو نر ونوستوس را در یک تانک نگهداری نکنید ، چرا که آنها با هم ناسازگار بوده و منجر به مرگ یکی از آنها می شود . ( مگر اینکه تانکشان خیلی بزرگ باشد . ) و آنها را در تانک سیچلاید های آرام و صلحجو نگهداری نکنید .

سازگاری : در آکواریوم سیچلاید ها ، ونوستوس پرخاشگر است و تنها تانک جمعی ای که در آن سیچلاید های بزرگتر باشند برای آنها مناسب است . به طور کلی هر سیچلاید کوچکی می تواند غذای آنها محسوب شود .

غذا : در طبیعت آنها سیچلایدهای کوچک را با روش ماهرانه ای شکار می کنند ، آنها در شن ها پنهان شده و ساکن می مانند تا هنگامی که ماهی کوچکی به آنجا وارد شد ، آن را شکار کنند .

اما در آکواریوم آنها همه چیزخوار بوده و در آکواریوم بهترین غذاها برای آنها غذاهای پروتئینی است .

آنها می توانند غذاهای زنده فریز شده ، کریل ( Krill ) خشک فریز شده ، غذاهای دانه ای و سایر غذاهایی که ماهیان گوشتخوار با آنها تغذیه می شوند را بخورند .

گاهی اوقات هم می توانید به آنها ماهی خوراک دهید ، البته با این کار حس وحشی گری آنها تقویت شده و به شکار ماهی خوراک می پردازند و این سبب پرخاشگری آنها به سایر ماهی ها هم می شود . البته آنها برای تامین کلیه ی مواد مورد نیاز بدنشان به غذاهای گیاهی هم احتیاج دارند .

سیچلاید های زرافه ای جوان ( 3 تا 4 اینچی – 7 تا 10 سانتی متری ) می توانند پولکی بخورند ولی پولکی آب آکواریوم را خیلی کثیف می کند .

بهتر است به بالغین دو بار در هفته غذای فریز شده بدهید .

توجه : آنها آنقدر غذا می خورند تا معده آنها متورم شود و به همین دلیل باید مراقب باشید که بیش از حد معمول به آنها غذا ندهید . تورم شکم آنها به این دلیل به نفخ مالاوی ها (Malawi bloat ) معروف است . البته این بیماری به سبب نبود مواد گیاهی مناسب در غذای آنها و تغییر وعده های غذایی هم رخ می دهد که می توان به راحتی از آن پیش گیری کرد .

تانک مورد نیاز : ونوستوس های کوچک به یک تانک 70 گالنی ( 264 لیتری ) نیاز دارند ولی آنها خیلی سریع رشد کرده و تانک 125 گالنی ( 472 لیتری ) مناسبشان خواهد بود .

شرایط آب : آنها هم در آب شیرین و هم در آب شیرین شورمزه ( مخصوص ماهی های اسکات ، آنجل مونو و ... ) به خوبی زندگی می کنند ولی به جریان آب و فیلتراسیون قوی در تانک نیازمندند . کیفیت پایین آب سبب خرابی چشم آنها می شود .

حرکت آب که سبب گردش سیجلایدها در آب و مقاومت آنها می شود برای آنها خوشایند است و سبب تبخیر آب شده که قلیایی شدن آب را به دنبال دارد . ( آب قلیایی آب مورد علاقه ی آنها بوده و در آب قلیایی املاح بیش تری در آب محلول است . )

pH آب را برای آنها بیش تر از 7 نگهدارید . البته آنها می توانند pH کمتر از 7 را تحمل کنند ولی بهترین pH برای آنها 8 است .

کیفیت آب تانک سیچلاید های مالاوی به سرعت کاهش می یابد که باید هر هفته 10 تا 20 درصد از آب تانکشان را با آب جدید جایگزین کنید .

شرایط تانک : زیر لایه ی شنی آکواریوم می تواند احساس در طبیعت بودن را به ونوستوس ها بدهد که شن های مورد استفاده برای تانک آنها باید هم شامل شن های مورد استفاده برای ماهیان آب شیرین و هم شن های مورد استفاده برای ماهیان آب شور باشد ، چرا که اگر بخواهید pH آب را بالا نگهدارید ، شن های آب شور این کار را انجام می دهند .

آنها به فضای باز زیادی احتیاج دارند و می توانید با استفاده از چند صخره و سنگ و چوب چاله ها و حفره هایی برای پنهان شدن آنها ایجاد کنید . 

 رفتارهای غریزی : آنها علاقه ی زیادی به حفر شن ها دارند و به همین دلیل باید مطمئن شوید که سنگ ها و صخره هایی که کف آکواریوم قرار گرفته کاملاً روی شن ها را نپوشاند .  

ونوستوس ها برگ های گیاهان آب شیرین را می خورند ، ولی گیاهانی هم هستند که آنها نمی خورند ولی چون ونوستوس ها شن ها را حفر می کنند ، گیاهان در آب معلق شده که برای جلوگیری از این ، باید ریشه ی گیاهان را خوب در شن ها محکم کنید .

سیچلاید زرافه ای ماهی خیلی محبوبی بین گونه های سیچلایدهایی است که در آکواریوم نگهداری می شوند . البته آنها خیلی پرخاشگر بوده و به همین دلیل سیچلاید دارها و ماهی دارها آنها را خیلی ارزان تهیه می کنند .

به طور کلی نگهداری از سیچلاید زرافه ای آسان بوده و آکواریوم دارها متوجه شده اند که سیچلاید زرافه ای شکارچی خوبی بوده و به فضای زیادی در تانک احتیاج دارد .

رفتار جالب سیچلاید زرافه ای سبب شده که نسبت به سایر سیچلاید ها محبوبیت بیش تری داشته باشد ؛ آنها در شن ها خوابیده و خودشان را به حالت مردن معلق می کنند و زمانیکه ماهی های کوچک برای خوردن ماهی که در ظاهر مرده می آیند ، سیچلاید زرافه ای حمله کرده و آنها را می خورد .

سیچلاید های زرافه ای می توانند تا 10 سال عمر کنند .

زندانی

 

زندانی: 

نام : سیچلاید گوره خری یا سیچلاید زندانی

نام علمی : Cichlasoma Nigrofasciatum

خانواده : Cichlidae

زیستگاه اصلی : باتلاق ها و دریاچه های افریقا و امریکا  

اندازه : حداکثر 15 سانتیمتر

تانک مورد نیاز : حداقل 100 لیتر

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 28- 22 درجه سانتیگراد – PH = 7.5-8

سطح شنا : قسمت پایینی آب

غذا : تقریباً همه چیز خوار بوده و برای تغذیه آنها می توان از غذاهای خشکی نظیر لوفاک و یا غذاهای فریز شده همانند دل و جگر گاو و گوسفند + ماهی زنده استفاده کرد .

نکته : سیچلاید زندانی را هرگز با کرم قرمز تغذیه نکنید ، چون قادر به هضم آن نبوده و موجب انسداد روده و در نتیجه مرگ آن می شود .

رفتار : پرخاشگر ، قادر به نگهداری با سیچلاید های بزرگتر از خود ( دهان آتشین ، جک دمپسی و سایر سیچلاید های آمریکایی )

سیچلاید زندانی یکی از شجاع و قوی ترین سیچلاید ها به شمار می رود که بر خلاف جثه ی کوچک خود حتی در مقابل ماهی های بزرگتر از خود هم از خود دفاع کرده و برای آنها وحشت ایجاد می کند .

آنها دو رنگ اصلی ، یکی صورتی مایل به نارنجی و رنگ سفید با راه راه مشکی دارند که اگر دو تا سه بار در روز تغذیه شوند تا 10 سال و بیش تر هم عمر می کنند .

نکته : بعضی سیچلاید ها به رنگ نارنجی هم وجود داشته که آنها اصلاح شده توسط انسان می باشند .

تذکر : هرچه رنگ سیچلاید های زندانی پر رنگ تر باشد ، تهاجم آنها بیش تر بوده و وحشی ترند .

شرایط تانک : در تانک از مکان های بیش تری برای مخفی شدن آنها استفاده کنید . برای این منظور می توان از سنگ ، کوزه سفالی و یا گیاه طبیعی بهره برد . ضمناً آب تانک هر هفته سیفون شود .

تشخیص جنسیت : به طور کلی در زمان بلوغ علائمی در مورد تشخیص جنسیت آنها وجود دارد که به شرح زیر است :

1- نر ها یک غوز بلند در سر خود داشته و معمولاً بدن و دم بزرگتری نسبت به ماده ها دارند و دم پایینی نرها خال های بیش تری دارد .

2- رنگ ماده ها از نر ها روشن تر بوده و تمایل بیش تری به زندگی در جمع دارند .

3- ماده های از نرها کوچکتر بوده و معمولاً یک خال قرمز روی شکم دارند .

نکته : تنها در زمان تکثیر سیچلاید های زندانی زنگ ماده تیره می شود .

نحوه تکثیر : تکثیر سیچلاید های زندانی خیلی ساده بوده و حتی اگر یک جفت از آنها را داشته باشید به راحتی جفت خورده و تخم گذاری می کنند . اما اگر به طور حرفه ای قصد تکثیر آنها را دارید ، ابتدا مقداری از آنها را ( نسبت نر ها به ماده 3 به یک ) در یک تانک قرار داده و چند مکان برای مخفی شدن آنها قرار دهید .

 پس از مدتی علائمی در آنها ظاهر می شود که به صورت زیر است :

1- جفت مورد نظر یک گوشه ( معمولاً درون کوزه یا جای تاریک ) را انتخاب کرده و مانع از ورود سایر ماهی ها به آنجا می شوند .

2- فک ها را در هم قفل کرده و چند ثانیه نگه می دارند . ( البته ممکن است در مواقع دعوا هم این علامت را از خود نشان دهند که در صورت دعوا ، قفل کردن لب ها در هم با ضربه زدن به یکدیگر صورت می گیرد . )

3- رنگ ماهی ماده کمی تیره شده و شکم آن متورم می شود .

پس از مشاهده ی چنین علائمی جفت مورد نظر را به یک تانک حداقل 50 لیتری منتقل کرده و دما را 2 درجه افزایش دهید . هم چنین چند سنگ صاف و به خصوص کوزه در تانک قرار دهید تا به دلخواه روی یکی از آنها تخم ریزی کند . در آب تانک هم به ازای هر 4 لیتر یک قطره ضدعفونی بریزید تا از خراب شدن تخم ها جلوگیری کند .

نکته : اگر آنها را به تانک دیگر منتقل نکنید ، در همانجا از تخم ها مراقبت کرده و آنقدر از تخم ها مراقبت کرده و غذا نمی خورند تا ضعیف شده و بمیرند .

پس از تمیز کردن سنگ یا کوزه شروع به تخم ریزی می کنند که معمولاً بین 60 تا 100 تخم در هر بار می گذارند . در بعضی موارد حتی والدین تخم ها را توسط دهان خود حمل کرده و به جای امن تری می برند و سیچلاید نر بلافاصله آنها را بارور می کند .

تذکر : در برخی موارد به دلایلی سیچلاید های زندانی تخم ریزی نمی کنند که می توان با انجام تغییرات زیر آنها را راغب به تخم ریزی کرد :

1- تعویض 20 درصد آب در هر روز به مدت یک هفته

2- افزایش دمای تانک تا 2 درجه سانتی گراد

3- افزایش وعده های غذایی و استفاده از غذاهای پر انرژی

پس از 3 روز بچه های سیچلاید متولد شده که معمولاً تا 3 الی 4 روز از کیسه ی چربی استفاده کرده و نیازی به تغذیه ندارند

اما اگر والدین را پس از تخم ریزی از تانک جدا کنید ، بعد از تمام شدن کیسه ی چربی نیاز به تغذیه توسط شما داشته و در صورت جدا نکردن والدین از تانک 18 الی 20 روز  بچه ها را تغذیه کرده و حتی برخی اوقات آنها را در دهان خود نگهداری می کنند .

معمولاً هم اگر خطری حس کنند فوراً بچه ها را با دهان حمل کرده و به یک چاله از شن یا کوزه منتقل می کنند .

والدین تا زمانی که طول بچه ها به 5 میلی متر برسد از آنها نگهداری می کنند .

تقریباً پس از 4 ماه بچه ها به بلوغ رسیده و می توان آنها را تکثیر کرد .

نکته : برای تغذیه ی بچه سیچلاید ها حتماً از استفاده کنید . تخم میگوی زنده شده ( آرتمیا )

عکس ماکرو

 

 

ماکرو

 

ماکرو (سیچیلاید الکتریکی): 

نام : ماکرو

نام های دیگر : سیچلاید الکتریکی زرد یا آبی ( Electricity cichlid  ) و سیچلاید قناری .

نام علمی : Labidochromis caeruleus

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 24-28 درجه سانتیگراد – PH=7.6-8.6

زیستگاه اصلی : دریاچه ملاوی

جایگیری : تمام نقاط آکواریوم

اندازه : ماکروهای نر تا 6 اینچ ( 15 سانتی متر ) و ماکروهای ماده تا 3.5 اینچ ( 9 سانتی متر ) رشد می کنند .

رنگ ها : سفید ، آبی و زرد . 

غذا : همه چیزخوار بوده و جلبک روی گیاهان ، حشرات ، حلزون و غذاهای رایج ماهی ها را می خورند . آنها به غذای زیادی احتیاج دارند که بهتر است بخش زیادی از غذای آنها را مواد گیاهی تشکیل دهد . برای این منظور می توان آنها را با نخودفرنگی ، کاهو ، اسفناج و غذاهای خشکی مثل پولکی گیاهی ( نظیر Sera Flora ) تغذیه کرد . هم چنین تخم میگوی زنده یا فریز شده مکمل غذایی خوبی برای آنها محسوب می شود . توصیه می شود به آنها کرم فشرده ( توبی فیکس ) و کرم خونی ندهید .

رایج ترین بیماری آنها می تواند نفخ و بادکردن شکم باشد که بیماری خطرناکی بوده و خیلی سخت درمان می شود . برای جلوگیری از آن می شود کیفیت آب را بالا برده و غذاهای سرشار از پروتئین به آنها نداد .

شرایط تانک : در تانک آنها باید چاله ها ، سوراخ ها و مکان های مخفی شدن بسیاری را با سنگ ها تهیه کرد . هم چنین می توان از مرجان در تانک آنها استفاده کرد . حجم آکواریوم آنها باید زیاد بوده و آب تانک کمی سخت و قلیایی باشد .

رفتار : ماکروها ماهی های جذابی هستند و به راحتی نگهداری و تکثیر می شوند . آنها به شرایط دمایی خاصی نیاز نداشته و در دماهای مختلفی قادر به زندگی هستند . ماکرو برای افرادی که مایلند از تانک دسته جمعی نگهداری کنند مناسب بوده و با ماهیان زیادی سازگار است . از عادت های آنها هم می توان به جستجوی کنجکاوانه ی آنها بین شن ها و چاله ها اشاره کرد که این کار را توسط دهان و دندان تیز خود انجام می دهند . هم چنین ممکن است ماکروها گیاهان را از ریشه در بیاورند که می توان از گیاهان مقاومی چون cryptocoryne  و Arubias در تانک آنها استفاده کرد .  

تشخیص جنسیت : معمولاً نرها از ماده ها بزرگتر بوده و لکه های قهوه ای یا مشکی روی بدن نرها تیره تر از ماده هاست . اغلب رنگ چشم و دهان نرها مایل به قهواه ای می باشد .  

نحوه تکثیر : برای ترقیب آنها به جفت گیری و آماده سازی آنها برای تکثیر تعدادی ماکرو را به نسبت 1 نر به 3 ماده در یک تانک قرار داده و آنها را با میگوی نمکی یا لارو پشه تغذیه کنید . بعد از چند هفته در صورتی که PH آب بین 7.8 تا 8.2 و دمای آب 77-82 درجه فارنهایت ( 25-28 درجه سانتیگراد ) باشد به تدریج رفتارهای جفت گیری را در خود نشان می دهند .

نکته : معمولاً ماکروهایی که اندازه آنها 2.5-3 سانتی متر است به بلوغ رسیده و جفت گیری می کنند . 

ابتدا ماکروی نر یک سطح صاف مانند سنگ را انتخاب کرده و ماده را به آن محل جذب می کند . پس از جفت گیری ماکروی ماده تخم ریزی کرده و ماکروی نر تخم ها را بارور می کند . ( تخم ریزی حدود 1 ساعت به طول می انجامد . )  

ماکروها دهان پرور بوده یعنی تخم ها و بچه های خود را در دهان خود بزرگ می کنند ، اما این کار ممکن است برای ماکروی ماده مضر باشد ، چرا که در طول دوران نگهداری از بچه ها ( حدود 4 هفته ) ماکروی ماده غذا نخورده یا به مقدار بسیار کمی غذا می خورد که این می تواند موجب تضعیف ماکروی ماده شود . به همین جهت توصیه می شود پس از بارور شدن تخم ها والدین را از تانک خارج کرده و به تانک دیگری منتقل کنید .  

پس از هچ شدن تخم ها والدین را از تانک خارج کرده و به تانک دیگری منتقل کنید . در این مدت بچه ها از کیسه ی چربی زیر شکم تغذیه می کنند ولی پس از چند روز با تمام شدن کیسه ی چربی آنها باید بچه ها را با آرتمیا تغذیه کنید . پس از دو هفته از تولد بچه ماکروها دم و نوک آنها نمایان شده و پس از سه هفته بدن آنها شکل می گیرد .توجه : ماکروهای کوچک 10 تا 15 بچه و ماکروهای بزرگ 25 تا 30 بچه را در دهان خود پرورش می دهند