لجن خوار

  

ماهی لجن خوار (مقاله 2): 

از خانواده ی loricariidae بوده و قابلیت همزیستی با ماهیانی چون آنجل ،دیسکیوس و سیچلایدها باربها گورامی ها لوچ ها ودیگر ماهیان را دارا می باشد. کت فیش نیازمند آکواریوم پر گیاهی که گیاهانش دارای رشد سریع باشند می باشد. داشتن آبی با جریان ملایم باعث بوجود آمدن محیط سالم و مطلوبی برای زیست این ماهی می گردد. داشتن سنگ ها و چوب های داخل آکواریوم موجب ایجاد محیطی طبیعی و مکان های مخفی برای این ماهی می شود که این ماهی به چنین جاهای خلوت و مخفی در طول روز نیاز دارد تا خود را در آن مخفی نماید. کت فیش درطول شب فعالتر می شود و نیازمند مکان های تاریک ومخفی است که در طول روز خود رادر آن پنهان کند.

برای داشتن اکسیژن کافی در تانک این ماهی فیلتراسیون مناسب بسیار حیاتی و ضروری میباشد در صورتی که بطور مناسبی و صحیح خوب تغذیه شوند مدفوع آنها بسیار طویل و بزرگ خواهد شد که در آکواریوم تاثیر منفی گذاشته و حتما نیازمند فیلتر کردن می باشد تا بتوانید از شر این فضولات طناب مانند راحت شوید.تعویض هفتگی آب و داشتن فیلتر کفی برای رهایی از دست این پس ماندها می تواند مفید وضروری باشد.اگرکیفیت آب آنها مناسب نباشد حفره های کوچکی درروی پوسته و باله هایشان بوجود خواهد آمد و اگر اکسیژن کافی در اختیارشان نباشد خیلی بیشتر به سطح آب می آیند .اگر برای مدت زیادی در آب نسبتا سرد نگهداری شوند ممکن است به بیماری سفیدک مبتلا گردند.بیماری ها ی قارچی یکی از مشکلات گریبان گیر این ماهیها می باشد که د ر صورت بروز لکه هایی مخملی بر روی بدنشان می گردد.

یکی از علایم خارجی این بیماری قبل از بروز لکه ها بر روی بدن و باله ،حالت خواب آلودگی ،کسلی یا بی حالی ماهی است که اگر در این مرحله دما و اکسیژن آب مطلوب تر گشته و غذای مناسب کافی و مقولی در اختیار ماهی قرار گیردمی تواند تا حدود زیادی با این بیماری مقابله کرد.یکی از مسائل مهم و حیاتی این است که آیاغذای کافی در اختیار ماهی قرار گرفته است؟ کت فیش ها باید دارای شکم بسیار گرد وبرجسته باشند که اگر شکم آنها گود و میان تهی باشد غذای کافی نداشته اند تصور غلطی که در مورد این ماهی وجود دارد این است که این ماهی از ریزه غذاهای دیگر ماهیان و با فضولات و پس ماندهای آنها تغذیه می کند ولی هرگز نباید این ها به عنوان غذا برای این ماهی تلقی شوند. تغذیه این ماهی ها عمد تا از کف آکواریوم بوده و توسط غذاهای کف رو همچون دل و جگر فریزه شده ، پلت ها و کرم خونی می باشد.

در یک آکواریوم هرگز تکثیر نمی شود. آنها در تونل ها ی حفر شده در ساحل رودخانه تخم ریزی میکنندماهی نردر این سوراخ زیرزمینی مانده و به محافظت از تخمها می پردازد.با این وجود این ماهی ها درآسیای شرقی فلوریدا و در برخی نقاط کویینز لند بطور تجاری در حوضچه هایی تکثیرمی شوند.تاحدود۲۰-۲۵سانتیمتررشد می کنند.

لجن خوار

 

ماهی لجن خوار (مقاله 1): 

این ماهی از خانواده Loricariidae و با نام علمی Glyptoperichthys Ggibbiceps شناخته میشه . نام علمی این ماهی هم Sailfin Gibbiceps Pleco هست . این ماهی با بیشتر ماهی ها سازگاری داره و میتونین این ماهی رو با ماهی هایی مثل : Angelfish , Discus , Cichlids , Tetras , Barbs , Danios , Rasboras , Gouramis , Rainbowfish , Livebearers , Loaches , Plecos Catfish در یکجا نگهداری کنید . اغلب به اشتباه تصور میکنن این ماهی ها نیاز به غذا ندارن و از مدفوع و لجن ته آکواریوم تغذیه میکنن چون همیشه در کف آکواریوم قرار دارن و معمولن هم بی حرکت چسبیدن به شیشه یا برگ گیاهان . این ماهی ها نیازمند پناهگاه یا کوزه و یا آکواریومی با گیاهان انبوه هستن برای مخفی شدن . جریان آب ملایم و عمق متوسط آب برای اونها مفیده . چون این ماهی ها فاقد بادکنک شنا هستن از این رو عمق زیاد آب برای اونها خطرناک و مضره . ماهی هایی هستن که شبها بیشتر فعال میشن و عادت دارن در طول روز خودشونو مخفی کنن در پناه سنگ ها یا حفره کوزه ها و لای گیاهان . همه چیز خوار هستن ولی بیشتر از غذاهایی که زیر آب فرو میره , مثل گروه گرانول ها رو میپسندن . غذای اصلی اونها رو جلبکها تشکیل میده و نابود کننده جلبکهای قهوه ای هستن . دهان بصورت بادکش در زیر سر قرار گرفته و شکم مسطح شده پوست بدن ماهی زبر و دندانه داره و از زره سختی پوشیده شده .

اگر ماهی رو از آب در بیاریم بدنش رو سفت کرده و بی حرکت قرار میگیره . این ماهی ها بسیار مفید هستن برای آکواریوم و بهتره بصورت تک نگهداری بشن چون ماهی های منزوی ای هستن . این ماهی ها تمام جلبک ها رو از سطح برگ گیاهان و شیشه آکواریوم و سطح سنگها پاک میکنن و پرستاران واقعی هستن و حتا پوسته خارجی حلزونها رو هم تمیز میکنن . غذاهایی که به کف آکواریوم ریخته میشه رو میخورن و محیط رو تمیز نگه میدارن . جزء واجب هر آکواریومی اینه که یکی از این ماهی ها رو داشته باشین برای برقراری شرایط مناسب اکوسیستم . پوست بدنشون زبره و نباید با دست گرفته بشه چون گاه باعث بریدگی میشه . این ماهی ها بطور استثناء با ماهی های گوشتخوار هم میتونن زندگی کنن در یکجا . زیبایی خاصی دارن و رنگ های متفاوتی مثل سفید " زال " و زیتونی و صورتی و خاکستری و سیاه و گورخری دارن که معروف ترین اونها نوع پلنگی یا خالدار هست .

خیلی خوب رشد میکنن و جزو ماهی های خیلی مقاوم هستن . دمای آب چندان براشون مهم نیست و از 18 درجه به بالا میتونن رو میتونن تحمل کنن . اما دمای مناسب برای اونها 24 تا 30 درجه و pH آب هم در حدود 6.5 تا 7.4 هست و dH آب هم 6 - 10 درجه . تکثیرشون در حوضچه های سیمانی کم عمق انجام میشه و در آکواریوم تکثیر نمیشن . اندازه اونها به راحتی تا 50 سانتیمتر هم میرسه . بهتره فیلتر قوی ای در آکواریوم نصب کرده باشین چون در صورت تغذیه مناسب مدفوع رشته ای ایجاد میکنن و تمام سطح آکواریوم رو میتونن آلوده کنن . این ماهی ها در موقع غذا خوردن کمی خشن میشن و اجازه نمیدن سایر ماهی ها به غذای اونها ناخنک بزنن . ولی آسیبی به ماهی ها وارد نمیکنن . با اینکه غذای اصلی اونها جلبک هاست اما از غذاهای گوشتی و مخصوصن کرم ها و لارو حشرات هم خیلی خوب تغذیه میکنن . اگر تغذیه اونها مناسب باشه شکم بر آمده و حجیم میشه ولی اگر شکن اونها گود و فرو رفتهب ه نظر بیاد میتونید بفهمید که تغذیه مناسبی نداشتن . این ماهی ها مدفوع و لجن آکواریوم رو نمیخورن و باید حتمن تغذیه بشن !!!! از خصوصیات منحصر به فرد این ماهی میشه به نوع تنفس و تغذیه اون اشاره کرد . این ماهی وقتی اکسیژن آب کم باشه با شیرجه به سطح آب میاد و مقدار هوای مورد نیازش رو با یک جهش می بلعه و دوباره به زیر آب فرو میره و تا مدت 10 تا 15 دقیقه از این هوا تنفس میکنه و بعد دوباره هوای مصرف شده رو خارج میکنه و دوباره هوا گیری میکنه .

از خصوصیات منحصر به فرد دیگه این ماهی طرز غذا خوردن اونه که میتونه بطور وارونه زیر سطح آب قرار بگیره و غذا بخوره و یک ماهی ایده آل و سازگار با شرایط سخت محیطی هست و جزو ماهی های بیولوژیک به حساب میاد و بسیار مفید برای هر نوع آکواریوم . بیماری زیاد به سراغ این ماهی نمیاد . اگر شرایط آب این ماهی ها مناسب نباشه در باله های اونها سوراخ هایی ایجاد میشه و یا اگر مدت زیادی در آب با دمای پایین تر از 20 درجه نگهداری بشن به بیماری سفیدک مبتلا میشن و گاه اشتهاشون رو از دست میدن و بدنشون داغ میشه و به اصطلاح تب میکنن .

لوچ

معرفی لوچ ماهیان: 

این گونه از ماهیان بومی آسیای جنوب شرقی هستند و از جمله ماهیان گیاهخوار و بسیارآرام محسوب میشوند. این ماهیهای بسیار آرام از مشهورترین ماهیان آبهای شیرین محسوب میشوند و در گونه های متعددی یافت میگردند.

گونه هائی از آنها که در بازار ایران هم یافت میشوند عبارتند از: لوچ دلقک و لوچ پاکستانی و لوچ نواری. این ماهیها معمولا بصورت دسته جمعی زیست میکنند و علاقه وافری به مخفیگاهها و غارهای زیر آبی دارند. آنها معمولا در پائین آب حرکت میکنند و در کف بستر به دنبال خوراک خود میگردند. از خزه و جلبکهای تشکیل شده در داخل مخزن و آکواریوم تغذیه مینمایند. دمای مناسب برای نگهداریشان 27 درجه سانتی گراد میباشد. این ماهیان زیبا را میتوانید با سایر ماهیان بی آزار و صلح جو همچون دیسکسها و گورامیها و آنجل ها و باربها و شارک دم قرمز و یا پرو بال قرمز و یا شارک سیاه و دیگر گونه های ماهیان آرام و بی آزار و حتی با دسته ای از ماهیان خانواده سیکلیده همچون پرتها و سورمها و زیرا و اوراتوسها و انواع کت فیشها البته نه از نوع ماهیخوار ان به آسانی همزیست نمائید. علاوه بر خزه و جلبکهائی که در آکواریوم برای تغذیه آنها یافت میشود آنها را میتوانید با غذای خشک به آسانی تغذیه نمائید. لوفک و انواع دیگر غذای خشک میتواند غذای ایده آلی برای آنها محسوب شود. همچنین دل چرخ کرده در هر هفته یکبار غذای بسیار ایده آلی برای آنهاست و باعث رشد و نمو بیشتر آنها میشود.آنها ماهیان بسیار آرام و مقاومی هستند و ماندگاری زیادی هم دارند. و البته بسیار علاقه مندند که در فضا های مخفی داخل مخزن پنهان شوند. برای تزئین مخزن آنها میتوانید از سنگهای طبیعی که کنار رودخانه ها یافت میشوند و همچنین گیاهان تزئینی طبیعی و یا مصنوعی استفاده نمائید. آنها در میان سنگها آرامتر و بدون هیچ استرسی زندگی خواهند کرد و تحرک و بازیگوشی میکنند. آب مخزن آنها میبایست که زلال و شفاف و پر اکسیژن باشد. بنابراین از کارکرد مناسب فیلتر تسویه آب مخزن خود مطمئن شوید و از فیلتر مناسب و قدرتمندی استفاده نمائید. همچنین پمپ هوای مخزن خود را همیشه فعال نگه دارید تا اکسیژن کافی در اب پمپاژ شود.نگهداری ماهیان لوچ کار دشواری نمیباشد و شما براحتی با رعایت نکات گفته شده قادر خواهید بود آنها را سالها نگهداری نمائید. لوچ دلقک تا 30 سانتی متر رشد و نمو میکند و از بزرگترین لوچها محسوب میشود و دمای مناسب برای نگه داری ان 26 در جه سانتی گراد میباشد. لوچ بوتیا تا 25 سانتی متر رشد میکند و دمای مناسب برای نگهداری آن 25 درجه ساتیگراد میباشد. لوچ زبرا 10 سانتی متر رشد میکند و دمای مناسب نگهداری ان 24 درجه سانتی گراد میباشد. لوچ پاکستانی 10 سانتی متر رشد میکند و دمای مناسب نگهداری ان 28 درجه سانتی گراد میباشد. لوچ هوراس 10 سانتی متر رشد میکند و دمای مناسب نگهداری ان 25 درجه سانتی گراد میباشد. لوچ ودر یا لوچ نواری 20 سانتی متر رشد میکند و دمای مناسب نگهداری ان 22 درجه سانتی گراد میباشد.همه این گونه ها در بازار یافت میشوند و شرایط نگهداریشان یکسان است و خصوصیات مشترکی که گفته شد را دارا میباشند. و آب مخزن آنها باید تمیز و شفاف و سلامت باشد. نگهداری آنها اسان است . 

لوچ دلقک: 

 

رنگی ترین و معروف ترین ماهی از خانواده ی لوچ ها ، لوچ دلقک است که طول آن متوسط و پهنایش کم است . محل اصلی زیست آن" سوماترا" و "بورنئو " می باشد . دارای پشتی قوسدار و شکمی صاف می باشد . سرش نسبتاً بزرگ و دهانش رو به پائین است که دارای 4 جفت سبیل کوچک و لب های ضخیمی است . بطور کلی رنگ آنها نارنجی روشن است وپهلویش بوسیله ی سه خط عریض سیاهرنگ پوشیده شده است . اولین خط از بالای جمجمه شروع شده و با عبور از روی چشم ها به بخش انتهایی دهان می رسد و دومین خط از جلوی باله ی پشتی شروع می شود و تا شکم ادامه می یابد و بالاخره سومی که بخش زیادی از قسمت انتهایی ماهی را پوشش می دهد از باله ی پشتی شروع و تا باله ی مخرجی ادامه می یابد . باله های پشتی و مخرجی دارای رنگ سیاه مخلوط با زرد هستند .لوچ دلقک بر خلاف سایر لوچ ها خجالتی نیست . تا حدی فعال در طول روز که به آسانی میتوانند در تانک های عمومی نگهداری شوند . بسیار مناسب است که آنها حداقل بصورت جفت یا گروهی خریداری و نگهداری شوند زیرا در حالتی که بصورت گروهی نگهداری شوند ، شاداب تر و خوشحال تر هستند . یکی از عادت های غیر معمولی آنها نحوه ی استراحت کردن آنها در کف آکواریم است که به بغل خود می خوابند و در حالتی که آکواریم دار به تازگی شروع به نگهداری آن کرده باشد ممکن است بترسد ، ولی بعد از مدتی تبدیل یک رفتار عادی برای او خواهد شد تانک این ماهی باید دارای بستری نرم باشد تا به آنها این اجازه را بدهد که به راحتی و بدون آسیب دیدن به جستجوی غذا در کف بپردازند. لوچ های دلقک می توانند گستره وسیعی از غذاها را که شامل =آرتیمیا - کرم خونی- حلزونها و انواع غذاهای حاضری می باشد را بخورند به همین دلیل است که برای جلوگیری از تولید حلزون و مقابله با آنها در اکواریوم می توان از این ماهی ها استفاده کرد. سنگها و لوازم آکواریوم باید به گونه ای چیده شوند که سرپناه و مخفی گاه مناسبی برای آنها به وجود آید. بیشتر آنها خانه هایی را ترجیح می دهند که تا حدی از اندازه خودشان بزرگتر باشد .آب آنها باید نرم و تا اندازه ای اسیدی باشد و هر چند وقت یک بار تعویض شود. لوچ دلقک برای سالهای زیادی (بیشتر از 20 سال ) درآکواریوم زندگی می کند و لی رشد آنها در آکواریوم بسیا ر آهسته است که به ندرت در آکواریوم های معمولی به سایز طبیعی خود (30 cm) می رسد .دمای مناسب برای این ماهی 30-24 درجه سانتی گراد می باشد. تاکنون در محیط های کوچک تکثیر نشده اند ولی در طبیعت در رودخانه هایی که دارای جریان سریع آب هستند در اوایل فصل باران تولید مثل می کند نیز در مزارع پرورش ماهی به وسیله هورمونها تکثیر می شوند. مسئله مهمی که در ارتباط با آنها باید بدانید این است که نسبت به تغییرات شیمیایی آب حساس هستند و در اثر این تغییرات نقطه های سفید رنگی در آنها ایجاد می شود که گسترش یافته و بزرگتر می شود همچنین در حمل و نقل آنها نیز بسیار دقت نمائید زیرا استخوانهایی که در زیر چشم آنها وجود دارد ممکن است پاکتهای نایلونی شما را سوراخ کند

بارب(تایگر)

 

انواع بارب ها شامل تایگر بارب، گرین بارب، رزی بارب، شوبرتی بارب و بارب زرد از جمله باربهایی هستند که در ایران بخوبی قابل تکثیر و پرورش هستند. زندگی تمام باربها با همدیگر شباهت دارند. اگر با غذاهای زنده و مقوی خوب تغذیه شوند، تعداد زیادی تخم می ریزد و هر ده روز یک بار میتوان از آنها تخمگیری کرد. اگر به روش صحیح و در سطح بالا این ماهیها را پرورش دهید، از نظر اقتصادی پر سود است. بسیار آسان و ساده می توانید از باربها تخمگیری نمائید و بخوبی آنها را پرورش دهید. ماهیهای بارب بسیار مقاوم، سرسخت و پرتحرک هستند و معمولاً باید بصورت گروهی از آنها تخمگیری شود.
ماهیهای مولد بهتر است از ماهیهای جوان، با نشاط، سالم و از شاه ماهیها انتخاب شوند. سن بلوغ باربها شش ماهگی است و قبل از تخم ریزی باید ماهی های نر از ماده حداقل 10 روز جدا نگهداری شوند. تا تمایل و علاقه آنها نسبت به همدیگر شدید تر و تعداد تخم بیشتری ریخته شود در این مدت باید تمام شرایط نگهداری بخوبی کنترل شود.
باربها چون پرخور هستند باید اکسیژن زیادی در آکواریم آنها باشد. چنانچه با کمبود اکسیژن مواجه شوند، خیلی سریع تلف می شوند. دیده شده است، تعداد زیادی از مولدین بارب در اثر کمبود اکسیژن و عدم دقت کافی در نگهداری آنها تلف شده اند و چرخه تولید آنها چندین ماه به تعویق افتاده است.
برای پیشگیری و احتمال بروز چنین حالتی بهتر است همیشه هر ماه تعدادی از باربهای جوان و شاه ماهی ها را جدا کنید و بعنوان ماهیهای مولد برای آینده نگهداری کنید تا چنانچه چنین مشکلی پیش آید در کمترین زمان باربهای جوان را بتوانید جایگزین کنید. باربها در آکواریم بخوبی تکثیر می شوند. معمولاً یک گروه که تعداد ماده ها 5 عدد و نرها 7 عدد باشد با همدیگر قرار می گیرند و گروهی تخم ریزی می کنند. برای تخم گیری از باربها  ابتدا باید شرایط آب آکواریم با آب سختی بین 3 تا 5 درجه DH آماده شود. قفس توری به اندازه آکواریم داخل قرار می گیرد بطوریکه حداقل 5 سانتی متر از کف آکواریم بالاتر باشد. سنگ هوا برای تأمین اکسیژن داخل آن قرار می گیرد.


معمولاً ماده ها زودتر گذاشته می شوند و پس از چند ساعت نرها هم به آنها معرفی می شوند. چند شاخه گیاه می تواند محیط را آرام و محرک خوبی برای تخم ریزی ماهیها بحساب آید.
بهتر است محیط آکواریم بطور طبیعی تاریک شود و ماهیها شب را آرام و بدون مزاحمت پشت سر بگذرانند. در سپیده دم فردا صبح تخم ریزی با تعقیب نرها به دنبال ماده ها شروع می شود و هر نوبت تعدادی تخم از چشمه های توری عبور می کنند و به کف آکواریم می روند و تا حدود ساعت 12 ظهر تخم ریزی ادامه خواهد داشت. بعد از پایان کار باید مولدین را از آکواریم خارج کنید  چنانچه برای 10 روز آینده مجدداً می خواهید از آنها تخمگیری بعمل آورید نرها را از ماده ها بطور جداگانه نگهداری کنید.
( ماهیها مولد بهتر است با غذاهای زنده و مقوی تغذیه شوند. تا آن مقداری که از توان و انرژی و نشاط را از دست داده اند جبران شود.)
سپس به آکواریم تخمها داروی متیلن بلو اضافه کنید تا از حمله قارچها و خراب شدن و فاسد شدن آنها جلوگیری شود.
معمولاً تا 24 ساعت بعد تخمها باز خواهند شد و لاروها به کف و دیواره ها می چسبند و حرکت خیلی آرام و کمی دارند. کیسه زرده لاروها غذای دو روز آنها را تأمین می کند و روز سوم باید به آنها غذا داد. بهتر است از قبل پیش بینی کرده باشید و تخم میگو باز کنید، بطوریکه همزمان با صبح روز سوم نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده و ریز داشته باشند تا بخوبی تغذیه شوند. در این مراحل برای لاروها آب معمولی آماده شده بهتر است زیرا لاروها برای رشد و جذب مواد غذایی و سوخت و ساز بدنشان ( متابولیسم ) به املاح موجود در آب احتیاج دارند.
آب آکواریم لاروها هرگز نباید آلوده و کثیف و کدر شود. میزان اکسیژن محلول در آب همواره باید به اندازه کافی باشد. از اضافه ریختن غذا به داخل آکواریم جداً پرهیز کنید. مشاهده شده است نوزادان میگو که بعنوان غذا برای لاروها به آکواریم اضافه می شوند زیادتر از مصرف بوده است و در آکواریم بعد از چند ساعت در آب شیرین نوزادان میگو تلف و سپس تجزیه می شوند که این امر علاوه بر آلودگی آب و نقصان اکسیژن، باعث تلفات سریع لاروها خواهد شد.
از طرفی منبع رشد انواع بیماریها خواهد بود که علاوه بر آلودگی آب رشد امراض و بیماریها را در بر خواهد داشت. با مشاهده چنین وضعیتی باید بلافاصله قسمتی از آب آکواریم را تعویض نمائید یا اینکه در صورت امکان تمام آب را با آب سالم و مناسب عوض کنید.  

 

طرز تشخیص جنسیت تایگر بارب و گرین بارب ماهی نر: 1- لب و دهان و باله های ماهی نر آلبالوئی پر رنگ است. رنگ مشکل که بصورت نوار دور بدن ماهی است تیره و پر رنگ است. 2- بدن ماهی نر کشیده تر، لاغرتر و پررنگ تر است. 3- جثه بدن ماهی از پهنا نسبت به ماهی ماده کوچکتر است. ماهی ماده : 1- رنگ آلبالوئی بر روی اندامهای ماهی خیلی کم رنگ است و نوار مشکی دور بدن ماهی روشن تر و کم رنگتر است. 2- بدن ماهی ماده چاقتر و گرد تر است که اگر باله هایش را بطور فرضی حذف کنید گرد شبیه به سکه خواهد شد. 3- جثه بدن ماهی ماده از پهنا بزرگتر است. طرز تشخیص جنسیت رزی بارب و شوبرتی بارب ماهی نر : 1- معمولاً بعد از بلوغ ماهی نر به رنگ قرمز پر رنگ درمی آید و روی باله پشتی اش خط سیاه ایجاد می شود. 2- نرها دارای بدن کشیده، لاغر و درازتری نسبت به ماده ها هستند. ماهی ماده : 1- ماده ماده خیلی کم رنگ و رنگ قرمز آن روشن است. 2- ماده ها دارای شکمی بزرگ و چاق هستند که از دو طرف بدنشان بیرون زده است. بقیه باربها معمولاً از روی همین مشخصات قابل تشخیص هستند. اولاً : ماهی پررنگ تر نر و ماهی کم رنگ تر ماده است. دوماً : ماده ها چاق ترند ولی نرها لاغرتر. سوماً: جثه ماهی های ماده از نرها بزرگتر است.

عکس دیسکس