زنده زا

 

ماهی های گوپی دارای رنگ های متنوع و زیبایی هستند که انواع آن عبارتند از : گوپی پوست ماری – گوپی دم قرمز سنگاپوری – گوپی کمر مشکی سنگاپوری – گوپی دم زرد – گوپی دم آبی – گوپی دم خرگوشی – گوپی فانتزی و چندین نوع گوپی دیگر که اغلب نوع ماده این ماهی از نوع نر جثه بزرگتری دارد. ماهی گوپی بسیار مقاوم است و با هر شرایطی خود را تطبیق می دهد. به سادگی تکثیر و پرورش داده خواهد شد و برای سایر ماهی ها هیچگونه مزاحمتی ندارد. برای نگهداری از ماهی گوپی توصیه می شود آکوارومی کوچک با حجم 20 گالن همراه با مقدار زیادی گیاه آکواریومی نظیر java Fern و java Moss استفاده شود. گیاهان فوق مقاوم هستند و می توانند ترکیبات آب سخت را که برای گوپی ها مطلوب است تحمل کنند. ماهی گوپی معمولا PH در محدوده متوسط یعنی 7 (خنثی) را ترجیح می دهد اما می تواند خود را با شرایطی پایین تر تا 6 و در نهایت تا بالای محدوده 7 (نزدیک به 8) وفق دهد و ( اگرچه آنها آب سخت را به خوبی تحمل می کنند) سختی آب می بایست در حد متوسطی باشد. هنمچنین در مقابل سختی کم مقاومت نیستند. درجه حرارت محیط نگهداری آنها می بایستی پایین تر از 75 درجه فارنهایت باشد اما می توانند درجه حرارتی مابین 60تا 80 درجه فارنهایت را نیز تحمل کنند. از گوپی ها استفاده گسترده ای برای کنترل پشه می شود و به عنوان غذای این ماهی پشه هایی که تهدیدی برای انتقال بیماری مالاریا هستند را می توان استفاده کرد. شما می توانید در آکواریوم خانه خود به گوپی ها غذاهای خشک شده، فریزری، لارو قرمز رنگ پشه های ریز، توبی فیکس، میگوی آب شور و همچنین غذاهای آماده که حاوی حجم بالای سبزیجاتی نظیر Spirulina است، بدهید. معمولاً اندازه این ماهیها در جنس نر 3 سانتی متر و ماده آن 6 سانتی متر است. نوع نر ماهی گوپی نسبت به ماده بسیار زیباتر و دم نرها دارای رنگهای متنوع و زیبایی می باشد. اندام بدن نرها نسبت به ماده ها ظریفتر و طول بدنشان کمتر است البته وجود پای تناسلی در کنار مخرج ماهی نر باعث می شود در سنین کم هم بتوان جنسیت آنها را تشخیص داد. ماهی گوپی ماده رنگ آمیزی کمتری دارد و دم آن معمولی است. گوپی نر، گوپی ماده را بارور می کند. به این صورت که از باله مخرجی اش یا همان منفذ تناسلی استفاده کرده و این کار را انجام می دهد. ماده هایی که باردار می باشند معمولا در محیط تاریک ظاهر می شوند و اطراف مخرج و همینطور بدنشان افزایش حجم پیدا می کند. نوع نر علاقه زیادی به خوردن نوزادان ندارد، اما نوع ماده تمایل بیشتری نشان می دهد. هر چه زمان بارداری و زایمان نزدیک تر می شود، رنگ محل مخرج ماهی ماده پر رنگتر و سیاه تر و شکم ماهی ماده بزرگتر می شود. گوپی ماده در دمای 27 درجه سانتیگراد بطور متوسط هر ماه یک نوبت زایمان می کند. این ماهی با سایر ماهیهایی که زنده زا هستند و یا ماهیانی که در رده زنده زا ها هستند مانند: تتراها، رازبوراها، گورامی ها، ماهیان رنگین کمان، کریدوراس ها، پلکوها، لوچ ها، گورامی دارف (کوتوله) و گربه می توان نگهداری کرد ولی در رده گیاه خواران هیچ وقت گوپی ها و بارب ها را در کنار هم قرار ندهید زیرا بارب ها و مخصوصا تایگر بارب به ماهیانی با دم و باله زیبا و بلند همچوت انجل و گوپی حساسیت نشان خواهد داد و مدام در تعقیب آنها جهت گاز گرفتن حرکت می کند(شاید به دلیل حسادت ! ) . طرز تشخیص جنسیت گوپی ها: ماده ماده : الف- باله زیر شکم ماهی ماده پهن و بزرگ و گرد است. ب- بدن ماهی ماده ساده و بی نقش و نگار است. ج- زیر شکم ماهی ماده خال سیاه وجود دارد که وضعیت بچه ها را نشان می دهد. ماهی نر : الف- باله زیر شکم ماهی نر بصورت پای تناسلی کشیده و باریک است. ب- اندام ماهی نر لاغرتر، کشیده تر و باریک تر است. ج- دارای رنگهای گوناگون و نقش و نگار بیشتری است. مولی: شامل مولی دم عقربی- مولی بالن- مولی بادبان باله – مولی ساده و رنگارنگ ، تمام مولی ها با رنگهای سفید وسیاه، پرتقالی ، قرمز، زرد ، نارنجی و رنگارنگ هستند . طول بدن ماهی ماده تا 10 سانتیمتر و نرها به 8 سانتی متر میرسند و بایکدیگر آمیزش دارند . مولیها علاقه شدیدی بخوردن غذاهای گیاهی دارند. آنها ماهیانی صلح جو و کم توقعی هستند ولی در کنار کم توقعی پر خور نیز می باشند ، به اینصورت که گویی تمام طول روز گرسنه اند ، ولی اینطور نیست! بهتر است برای ارضای این میل آنها مقدار جیره غذای روزانه شان را در نوبت های بیشتر به آنها بدهیم که دچار بیماری گوارشی نگردند ، گرچه بیماری و فشار به دستگاه گوارشی قابل مشاهده نیست ولی ثابت شده در طول این فشار (به دستگاه گوارشی) ، ماهی به بیماری های دیگر راحت تر دچار می گردد . به علت فعالیت زیاد و پرخوری ، مولی ها دارای سوخت و ساز بدنی زیادی اند و فضولات آنها نیز از ماهیهای هم جثه خود بیشتر است ، بنابراین به اکسیژن فراوان و آکواریومی با نور کافی و گیاهان زیاد جهت تجزیه فضولاتشان نیازمندند . تکثیر این ماهی ها خیلی راحت و بسهولت انجام می شودو به خوردن بچه های خودشان زیاد علاقه نشان نمی دهند. طریقه تشخیص آماده بودن ماهی ماده در موقع زایمان از روی حجم شکم ماهی ماده می توان پی برد. بطوریکه شکم کاملاً بزرگ می شود. در ماهی های زنده زا از روی خال سیاه که در زیر شکم ماهی ماده است می توان زمان نزدیک شدن زایمان را حدس زد، چون خال سیاه هر چه بزرگتر شود زایمان نزدیکتر است. مولیها معمولاً هر ماه یک نوبت از 3 عدد الی350 عدد بچه زایمان می کنند. اگر شرایط نامناسب باشد، بطوریکه ماهی ماده قادر به زایمان نباشد، بعد از گذشت چند ماه اگر شرایط ایجاد شود ماهی ماده می تواند تعداد زیادی بچه ماهی ها را بطور یکجا و با همدیگر در عرض 2 ساعت زایمان کند. مولی ها همانند بقیه زنده زاهای دیگر قابل تشخیص جنسیت هستند ( باله تناسلی که در زیر شکم ماهیان نر وجود دارد) . دم شمشیری: این ماهی به نواحی شرق مکزیک و جنوب شرق آمریکا تعلق دارد و با نام علمی Xiphophrus Helleriiشناخته می شود . سوار تیل ها دارای انواع متعدد : دم فنسی ٫ سفید و سیاه ، نیم تنه مشکی- قرمز- سبز-زرد ، بادبان باله ٫ خالدار ، نارنجی و حتی یشمی هم دیده شده اند . علاوه بر آلتی که سوزن مانند است و در زیر شکم نرهاست ٫ آنها با خود دمی شمشیر مانند را حمل میکنند . که البته در برخی از آنها این دم شمشیر مانند وجود ندارد و گاهی تلقی می شود که آنها ماده اند . طول ماهی دم شمشیری از ماهی دم شمشیر ماده بیشتر است اما بدن ماهی دم شمشیری ماده نسبت به نر پهن تر و چاق تر است . اندازه متوسط ماده ها به 13 سانتیمتر و نر ها به 15 سانتیمتر می رسد . هر نر قادر است با ۴ عدد سوارد تیل ماده جفت گیری کند . این ماهی هم مانند مولی ها ٫ گوپی ها و پلاتی ها زنده زا است . ماهی ماده در دمای 27 درجه معمولا بین 28 تا32 روز زایمان میکنند و تعداد بچه ها به اندازه ماهی ماده بستگی دارد که از 15 تا 350 عدد نوزاد زایمان میکنند ، ماده ی این ماهی علاقه ی شدید به خوردن نوزادان خود دارد . که برای جلوگیری از چنین عملی می توانید : یا ماهی ماده را داخل زایشگاه قرار دهید و یا میتوانید آن را در آکواریومی از انبوه گیاهان ( چه مصنوعی و چه طبیعی )قرار دهید . بچه ها در لا به لای گیاهان مخفی خواهند شد و از گزند ماهی ماده در امان خواهند بود . سوارد تیل نر در هنگام جفت گیری در کنار ماهی ماده خواهد بود و تنها ماهی زنده زایی است که هم میتواند به جلو و هم میتواند به عقب شنا کند *(فقط سوارد تیل نر قادر به انجام چنین کاری است ).کمی خلق و خوی وحشیگری در این ماهی دیده میشود . سوارد تیل نر قادر است با پلاتی ماده جفت گیری کند . حد اکثر رشد این ماهی ۱۴ سانتی متر است و سرعت عمل بسیا بالایی در خوردن و بلعیدن غذا دارند . PH مناسب این ماهی در حدود ۷ تا ۸ است و دمای مناسب هم از ۲۶ تا ۲۸ درجه خواهد بود و فوق العاده به سرد شدن آب حساس است . DH این ماهی هرچه خنثی تر باشد بهتر است . اگر از این ماهی تعدادی بچه دارید بهتر است آنها را با آرتمیا یا غذاهای مقوی دیگر تغذیه کنید تا رشد سریع تر و بهتری داشته باشند . ( سوارد تیل ها در جهت مخالف آب علاقی شدیدی نشان میدهند ٫ پس اگر از فیلتر استفاده می کنید بهتر است روی آکواریوم را حتما بپوشانید ) . طرز تشخیص جنسیت سوارتیل : ماهی نر: الف- باله زیر شکم مخرجی ماهی نر بصورت پای تناسلی و به شکل باریک، کشیده و دراز است. ب- اندام های بدن ماهی نر لاغر تر، کشیده تر و باریکتر است. ج- درماهی نر انتهای دم زائده ای بلند به شکل شمشیر وجود دارد. ماهی ماده : الف- باله زیر شکم مخرجی بصورت پهن، گرد و بزرگ است. ب- شکل اندام های ماهی ماده چاقتر و بزرگتر است. ج- در زیر شکم ماهی ماده خال سیاه رنگی است که وضعیت بچه ها را نشان می دهد. پلاتی: انواع پلاتی ها از جمله پلاتی بادبان باله، پلاتی آبی، پلاتی قرمز، پلاتی مشکی، پلاتی رنگارنگ، پلاتی توکسید و پلاتی طلایی سیاه، پلاتی باله بلند، پلاتی ستاره دنباله دار و پلاتی ماه را میتوان نام برد که اغلب اندازه بدن پلاتی ماده 4 سانتی متر و نر ها 3 سانی متر است. پلاتی ها ماهیهای بسیار آرامی هستند و بدون هیچگونه مزاحمتی درکنار بقیه ماهیها به خوبی زندگی می کنند و دارای جذابیت خاصی هستند. وجود پلاتی در آکواریم زیبایی را چند برابر میکند، پلاتی قادر است با دم شمشیری آمیزش داشته باشدکه ماهی حاصل بصورت هیبرید خواهد بود که هم به پلاتی و هم به دم شمشیری شباهت دارد که اکثراً عقیم و نازا هستند.ماهی ماده بچه ها رو در لای گیاهان و شکاف ماسه ها و سنگ ها به دنیا میاره , درست بر خلاف گوپی ها و مولی ها که بچه ها رو در سطح آب به دنیا میارن . بچه ها وقتی که قادر به فرار از دست ماهی های بزرگتر شدن کم کم از پناهگاهها خارج میشن و از عمق آب به لایه های میانی میان و شنا میکنن . پلاتی ها معمولاً در دمای 27 درجه سانتیگراد پس از گذشت 30 الی 40 روز زایمان می کنند و تعداد نوزادان بستگی به اندازه ماهی ماده خواهد داشت.طرز تشخیص جنسیت پلاتی ها: پلاتی ها مانند ماهیهای دم شمشیری تشخیص جنسیت داده می شوند و تنها تفاوت پلاتی نر با دم شمشیری نر در آن است که پلاتی زائده شمشیری شکل را در انتهای دم ندارد. روش تکثیر: در ابتدا برای تکثیر و پرورش ماهیهای زنده زا بایستی مولدین سالم، شاداب، جوان، خوش رنگ، خوش اندام، سرحال که از نظر رشد به اندازه دلخواه رسیده باشند را انتخاب نمود. ضمناً از نظر نوع گونه و نژاد هم باید مورد توجه قرار بگیرد و مسئله ژنتیک و وراثت هم مهم است که در موقع انتخاب مولد باید در نظر گرفته شود. اثر ماهی نر بر روی شکل، اندامها، قیافه و رنگ بچه ماهی ها 70 درصد است و اثر ماهی ماده بر روی بچه ماهی ها 30 درصد تأثیر پذیر خواهد بود. با انتخاب مولدین مورد علاقه تان باید به ازای هر 3 عدد ماهی ماده یک عدد ماهی نر را در کنار همدیگر نگهداری کنید. چیزیکه در تکثیر ماهی های زنده زا قابل توجه و با اهمیت است، دور ساختن نوزادان از ماهی های دیگر است. خورده شدن نوزادان در همان لحظه تولد توسط والدین کار را دشوارتر می سازد. بنابراین هدف در روشهای ارائه تکثیر و پرورش این ماهیها دور ساختن بچه ماهی های به مکان های امن و مطمئن است. یا بصورتیکه خیلی سریع بچه ماهیها بتوانند در مکانهایی پنهان و مخفی شوند بدین منظور می توان به چهار طریق این کار را انجام داد: 1- به روش قفس توری شکل 2- به روش استتار گیاهی 3- به روش V که شکل هفت و پایین آن باز است. 4- به روش زایشگاه 1- به روش قفس توری شکل معمولاً در کارگاه های پروش ماهی از این روش استفاده می شود. مکان تکثیر هر اندازه که در نظر گرفته میشود اندازه قفس توری را متناسب را یک پنجم سطح آن درست می کنند. ماهی های مولد داخل قفس توری قرار می گیرند که توری آن چشمه های ریز دارد. نوزادان پس از تولد از چشمه های تور به بیرون از قفس تور می روند و در نتیجه از دسترس مولدین دور می مانند. مثلاً اگر قرار است یک حوضچه بابعاد 1 متر در 5 متر برای تکثیر ماهیهای زنده زا مورد استفاده قرار گیرد، شما یک قفس توری بابعاد 1 متر مربع درست کنید. معمولاً تعداد ماهی های مولد انتخاب شده بصورت یک گروه که 300 عدد ماهی ماده و 100 عدد ماهی نر هستند که با هم در داخل قفس توری قرار داده می شوند. با تغییر دادن اندازه مکان تکثیر باید اندازه قفس و تعداد ماهی مولد را با توجه به ابعاد تغییر یافته متناسب در نظر گرفته شود و تغییر یابد. در یک آکواریم هم می توانید از این روش استفاده کنید. مثلاً اگر یک آکواریم به ابعاد یک متر در 35 سانتی متر و با ارتفاع 40 سانتیمتر در نظر گرفتید، باید یک قفس توری بابعاد 40 در 20 سانتی متر که ارتفاع قفس 10 سانتیمتر کمتر از ارتفاع آکواریم باشد. بطوریکه 10 سانتی متر با کف آکواریم فاصله باشد که باعث خواهد شد بچه ماهی ها ازکف قفس توری به راحتی عبور کنند. در چنین آکواریمی می توانید 30 عدد ماهی ماده را با 10 عدد ماهی نر نگهداری کنید. ماهی های مولد را در داخل قفس توری قرار دهید و روزانه چندین نوبت غذای مناسب به آنها داده شود. آکواریم باید دارای آب تمیز، سالم و فیلتر مناسب و اکسیژن کافی باشد.خیلی زود نوزادان ماهیهای زنده زا متولد می شوند و از چشمه های تور با سرعت به بیرون از قفس توری خارج می شوند و در نتیجه از دسترس ماهی های بزرگ دور می گردند و در قسمت دیگر به ادامه زندگی می پردازند معمولاً با این تعداد ماهی که گفته شد حداکثر دو هفته طول می کشد تا آنجا پر از بچه ماهی شود. در آنموقع باید ماهی های مولد را از داخل قفس توری بآرامی داخل یک سطل انتقال دهید و قفس توری را به مکان جدید انتقال دهید و سپس ماهیهای مولد رااز درون سطل به مکان جدید داخل توری منتقل سازید. این عمل بترتیب ادامه پیدا می کند تا اینکه تمام سالن پرورش ماهی پر از نوزادان و بچه ماهیها می شود. بهتر است بر روی هر حوضچه یا آکواریم تاریخ تولد نوزادان- تاریخ انتقال ماهیهای مولد-نوع ماهی و مشخصات لازم ثبت شود و بهتر است در دفترچه ای روزانه تمام نکات ضروری و مهم و کارهایی که در سالن برای ماهیها انجام گرفته است، بطور دقیق ثبت شود. 2- به روش استتار گیاهی در این روش مکان مورد انتخاب برای تکثیر ماهیهای زنده زا با انبوه گیاهان طبیعی یا مصنوعی پوشانیده می شود. ماهیهایی که تاریخ زایمان آنها نزدیک است به آنجا انتقال داده می شوند. ماهیهای ماده پس از زایمان به آکواریم اول برگردانده می شوند و در این جابجایی باید خیلی دقت شود به آنها صدمه وارد نشود. نوزادان ماهی در لابه لای گیاهان بخوبی تغذیه می شوند و بسرعت رشد می کنند. در این روش می توان تکثیر و پرورش گیاهان آکواریمی را هم انجام داد. 3- روش V : روش V که شکل هفت و پایین آن بصورت شیار و باز است. در این روش از قبل باید آکواریم و دو تیغه شیشه ای متحرک را در روی آکواریم دقیق نصب کرد. بطوریکه وقتی دو تیغه شیشه ای در روی دیواره های طولی آکواریم قرار می گیرد در کف آن بصورت V و شیار ایجاد شود و فاصله دو تیغه حداکثر از همدیگر نیم سانتی متر باشد که فقط نوزادان بتوانند از آن عبور کنند. ضمناً تیغه ها باید متحرک باشد که هر زمان لازم شد براحتی برداشته شوند. بنابراین با دو شیشه باریک به دیواره آکواریم حالت نگهدارنده با محاسبه دقیق بطوریکه فاصله ها به دقت رعایت شود و با شیبی که ایجاد کرده ایم باید بصورت مورب داخل آکواریم قرار بگیرد و فاصله دو تیغه شیشه از کف آکواریم هم حداقل 20 سانتی متر در نظر گرفته شود را درست می کنیم. ماهی ماده را که آماده زایمان است به داخل V (فضای هفتی شکل )قرار می دهیم، پس از زایمان نوزادان از شیار کف به قسمت پایین آکواریم می روند و در امن و امان باقی می مانند. بعد از آنکه ماهی ماده زایمانش تمام شد آنرا به آکواریم اولیه در کنار بقیه ماهیها انتقال می دهیم و حالا برای راحتی بچه ماهیها می توانید دو تیغه شیشه ای را برداشته و در همانجا آنها را پرورش دهید. 4- روش زایشگاه کسانی که فقط یک آکواریم دارند و در آن انواع ماهی ها را نگهداری می کنند و ماهی ماده زنده زا آماده زایمان دارند بهتر است برای تکثیر و پرورش نوزادان از روش زایشگاه استفاده کنند. در فروشگاه های آکواریم ظرف مخصوصی بنام زایشگاه بهمین منظور عرضه می شود. با استفاده از زایشگاه تعداد زیادی از بچه ماهی ها به ثمر می رسند. طرز استفاده از زایشگاه بسیار آسان است. ابتدا زایشگاه را در گوشه ای از آکواریم به حالت شناور در سطح آب قرار می دهید و یک شعله اکسیژن را داخل آن جاسازی می کنید. ماهی ماده آماده زایمان را داخل آن گذاشته و درب زایشگاه را روی آن می گذارید تا ماهی ماده خودش را به بیرون پرت نکند. سپس باید منتطر بود زایمان بطور کامل انجام شود. بعد از آنکه یقین حاصل شد زایمان بطور کامل انجام شده است، ماهی ماده را به آرامی به آکواریم باز می گردانیم و غذای مناسبی در اختیارش قرار می دهیم. بهترین غذای زنده نوزاد میگوی آب شور است. این غذا بسیار مقوی و دارای پروتئین بالایی است. از انواع غذاهای پودر شده می توانید برای تغذیه نوزادان استفاده کنید. پس از چند روز که نوزادان بخوبی رشد کردند بطوریکه اطمینان حاصل شد که قادرند بخوبی شنا کنند و اندازه آنها هم بزرگتر شد می توانید با احتیاط لازم آنها را به آکواریم منتقل نمایید. تغذیه و پرورش ماهیهای زنده زا: نوزادان ماهیهای زنده زا مانند نوزادان گونه های دیگر بعد از زایمان تا دو روز از کیسه زردهای که دارند تغذیه میکنند واحتیاج به غذای دیگری ندارند ، در روز سوم نوزادان را می توان با غذاهای خشک پودر شده و یا نوزادان میگوی نمکی تغذیه کرد . نوزادان ماهیهای زنده زا بسیار پر خور هستند و رشد سریعی دارند به طوری که بین 1-2 ماه بالغ میشوند ، هر چه شرایطی مانند تغذیه مناسب نور مناسب آب مناسب و فضای کافی برای رشد بزرگتر باشد این مدت زمان کمتر میشود ولی برعکس اگر شرایط نگهداری مناسب نباشد ماهیها گاهی تا 6 ماه هم بالغ نمیشوند ، نکته دیگر در تکثیر ماهیهای زنده زا این است که پس از این که جنسیت نوزادان مشخص شد ماده ها و نر ها را در صورت امکان از هم جدا کنید تا رشد آنها سریعتر شودبعد از اینکه نوزادان کمی درشتتر شدند آنها را با غذاهای دیگر تغذیه میکنیم.